Açıklama
Hayal kırıklıklarını alçıya alamazsın. Vefa’nın BBQ yaptığı havuzun kenarında, toprağın altında artık bir ölü yatıyordu. Şu ölmek ne tuhaf şey. Artık istenmiyormuş gibi toprağın altına tıkıştırılmak. Sanki toprağın üstünde bir fazlalıkmışsın hissi. Ölmek, ne ki ölmek? Ölmek toprağın altına tıkıştırılmak sadece…
Ey zihnimin bulanık denizine taş atan seni de ben yaratmadım mı ha? Gelip geçen bir gölgeydin yıkık duvarlardan, zihnimin çarkları arasına ben soktum seni. Lime lime doğrayıp bir dost yaratmadım mı senden? Ey zihnimin bulanık denizine taş atan, mengeneyle bükülüp daralan kıvrımlarımın arasından ben çekip çıkarmadım mı seni? Binlerce yılın fısıltıları arasından paslı bir cımbızla çekip çıkarmadım mı, ey zihnimin bulanık denizine taş atan; seni de ben yaramadım mı ha? Kanlı bir kundak, iğreti bir kamburla bana hercümerç rüyalar getirmedin mi. Siyah kirli tırnaklarındaki kan benim kafamdan süzülmemiş miydi sanki. Boynuma taktığım ilmek, damarlarıma dayadığım kör bıçak, bağırsaklarımı delen blisterler; senin armağanların değil miydi, seni de ben yaratmadım mı ha?
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.