Açıklama
Utanç içinde başımı eğip hayır, dedim. Ertesi gün aynı saatte sinir bozucu dakikliğiyle odama geldiğinde Mefharet aşağıdan seslendi. Kitabı masamın üstüne koyup telaşla aşağı indi. Masanın üstündeki kitaba güç bela uzanıp aldığımda şaşkındım. Kaldığımız yerin sayfasına benim annemi sembolize ettiğine inandığım, bu yüzden çocukken özel günlerde çizdiğim çirkin bir kadın resmi bulunuyordu. Anne; bugün halife efendimiz doğmuş, Anne, bugün peygamber Tanrı’nın huzuruna çıkmış. Anne, bugün şu şu şu gün deyip onun resmini çizerdim. Zira her seferinde çirkin olurdu. Emine teyze bir keresinde benim resme bakarak konuştuğunu görünce korkmuştu. Filhakika garabet karşılamak, esasen tuhaftı. Annesiz çocukluğumun tek mutluluğu ona atfedilen resimler, ölmüş annelerin çocuklarına mektup niyetine yolladığı güllerle konuşma inancımdı.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.