Açıklama
Hayat herkese eşit herkese adil değildir, kimimiz çok büyük zorluklar yaşarken kimimiz ise daha şanslı oluyor. Hepimiz aynı gökkuşağı içinde renklerimizde yalnızlık yaşıyoruz. Mavi isek içimiz siyah. Hep göründüğümüz gibi değiliz. İnsanların görmek istediği bizim ise kalkanımız yüzümüz. Mecburi bir cevap, bir varoluş… Zaman zaman ve çoğu gün böyleyiz hep bir saklanmak istiyor kalbimiz. Çünkü korkuyoruz, kırılmaktan ve birçok şeyden. En çok da insanların sözlerinden. Artık tolerans da tahammül de kalmadı, en ufacık bir serzenişte kaybedecek noktaya geliyoruz.
Artık o kadar yorgunuz ki; adım atacak durum yok dizlerimizde…
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.